ชีวิตของดิฉันดีขึ้นเมื่อได้นั่งสมาธิค่ะ
เพราะคนเราทุกคนล้วนต้องการที่พึ่งทางใจ
ยามทุกข์
ยามท้อ
ยามเหงา
ยามกลัวอันตราย
ยามกลัวโชคชะตาและอนาคต
ทุกคนล้วนต้องการอะไรบางอย่าง
ที่เราเชื่อว่า
จะทำให้เรา
หายทุกข์
หายท้อ
หายกลัว
หายเหงา
เด็กน้อย ๆ คงยึดมั่นถือมั่นว่าพ่อกะแม่นี่แหละ ที่พึ่งของหนู ยามหนูน้อยทุกข์ ท้อ เหงา กลัว
อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ก็อยู่ดูแลหนูน้อยตลอดเวลาไม่ได้เพราะต้องไปหาอาหารมาให้ลูกกิน ต้องมีธุระปะปังบ้าง
ผู้ใหญ่อาจหันไปหาเหล้า บุหรี่ คาราโอเกะ การพนัน ยาเสพติด ฯลฯ ในยามทุกข์ ท้อ เหงา กลัว
แต่เหล้า บุหรี่ คาราโอเกะ ฯลฯ เหล่านั้นก็หาใช่ที่พึ่งที่ถูกต้องไม่เพราะมันบาป ทำให้เราต้องไปอบายภูมิ และมันเจือด้วยทุกข์ นำมาซึ่งทุกข์คือการสูญเสียสุขภาพ ผลาญทรัพย์ เป็นต้น หรือถ้าติดการพนันก็ทำให้เสียเวลา แทนที่จะได้ใช้เวลาชีวิตไปทำประโยชน์อย่างอื่น ถ้าผีพนันเข้าสิงก็ทำให้หมดเนื้อหมดตัว หมดอนาคต เป็นต้น
ดั่งนี้ การนั่งสมาธิจึงทำให้ชีวิตของดิฉันดีขึ้น
และทุกคนที่นั่งสมาธิก็จะมีชีวิตดีขึ้นด้วย
เพราะทำให้เราเข้าถึงความสุขภายในที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7
และเมื่อเรานั่งสมาธิจนชำนาญแล้วเราก็จะนึกถึงศูนย์กลางกายได้โดยง่าย
กล่าวก็คือเรา Access ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ได้ชำนาญ
นั่นก็คือเรา Access ที่พึ่งทางใจได้โดยง่ายที่ไหนก็ได้เมิ่อไรก็ได้
ดีไหมล่ะคะถ้าคุณสามารถ Access ที่พึ่งทางใจของคุณได้ตลอดเวลาไม่ว่าบนบก หรือตกอยู่ในน้ำ หรือลอยอยู่ในอากาศ
ที่นั่นล่ะค่ะ
ที่พึ่งทางใจที่แท้จริงของมนุษย์ทุกคน
หลุมหลบภัยทางใจที่คุณเข้าถึงได้ตลอดเวลา
ทั้งยังเป็นอู่แห่งทะเลบุญที่คุณสามารถเข้าถึงได้ตลอดเวลา
ไม่ว่าจะเป็น
ยามทุกข์
ยามท้อ
ยามกลัว
ยามเหงา
ยามเศร้า
ยามเซ็งเครียดเบื่อกลุ้ม ฯลฯ
